„Łagodna”

„Łagodna” to opowiadanie Fiodora Dostojewskiego, przedstawiające trudny związek mężczyzny i młodej kobiety. Niepełnoletnia dziewczyna postanawia poślubić swojego wybranka, choć czyni to głównie ze względu na możliwość ucieczki od skrajnej nędzy i trudnych warunków życiowych.

Małżeństwo nie jest przykładem idealnego związku. Główny bohater cały czas przeżywa wewnętrzne rozterki i zamiast skupić się na uczuciach do swojej żony, koncentruje się przede wszystkim na sobie i na własnych myślach. Mężczyzna dopiero tuż przed samobójstwem żony uświadamia sobie, że szczerze ją kocha, ale na ratunek jest już za późno…

Uciążliwy brak rozmowy między małżonkami, nie pomaga rozwiązać nawarstwiających się problemów. Młoda kobieta nie może poradzić sobie z sytuacją, a brak wsparcia ze strony męża – teoretycznie najbliższej osoby – zaczyna jej coraz mocniej doskwierać.

Pojawia się wrogość wobec żony oraz przemoc psychiczna. Bohater ujawnia ciemną stronę swojej osobowości.

Fiodor Dostojewski napisał w swoim życiu mnóstwo fascynujących powieści, nowel i opowiadań. „Łagodna” powstała w 1876 roku, pod koniec życia autora, pięć lat przed jego śmiercią. Dostojewski już w swoich pierwszych powieściach dał się poznać jako przenikliwy znawca ludzkiej duszy. Jego analiza psychologiczna motywów działania człowieka prowadzona jest bez zarzutu. Do jego najbardziej znanych powieści należą „Zbrodnia i kara”, „Biesy”, „Bracia Karamazow”. Rosyjski mistrz prozy psychologicznej prowadził też szeroko zakrojoną działalność publicystyczną.

https://www.taniaksiazka.pl/lagodna-fiodor-dostojewski-p-202521.html

„Dom kobiet”

„Dom kobiet” to dramat sceniczny Zofii Nałkowskiej opublikowany w 1930 roku, który zyskał wiele pochlebnych recenzji, a wystawiany był zarówno w kraju, jak i za granicą.

Dramat ten opowiada historię kilku pokoleń kobiet zamieszkujących pod jednym dachem. Przedstawione są tutaj ich codzienne troski i problemy. Każda z tych kobiet żyje przeszłością swoich mężczyzn, którzy już odeszli. Historia każdej z tych kobiet jest niezwykła, każda z nich ma coś do zakomunikowania światu, każda z nich ma do przekazania jakieś doświadczenie. Dzięki temu poznajemy również doświadczenia samej autorki, jej nie zawsze udane relacje z mężczyznami. Jednocześnie poznajemy też ponadczasowe typy kobiet.

Premiera „Domu kobiet” odbyła się 90 lat temu. Jednak sztuka Zofii Nałkowskiej nic nie straciła na aktualności. Nie tylko jako znakomity portret psychologiczny kobiet w różnym wieku, ale także na poziomie szerszym, mówiącym niezwykle szczerze o trudnych relacjach międzyludzkich, o samotności i przemijaniu, o miłości i jej braku, o labilności moralnych wyborów i naszych zachowań.

Zauważono, że „Dom kobiet” jest przede wszystkim sztuką o mężczyznach, choć żaden z nich ani przez moment w sztuce się nie pojawia.

Nieoczekiwanie w domu kobiet pojawia się Ewa, nieślubna córka męża Joanny. Na wyidealizowany obraz Krzysztofa nakłada się portret mężczyzny, który miał dwa domy, dwie rodziny. Ujawnione nagle fakty odzierają kobiety ze złudzeń. Babka Celina powiada: „Człowiek żyje obok drugiego lata całe i nic o nim nie wie. Żyje między najbliższymi jak w ciemności…”.